Zelfs de Engeltalige afdeling van Wikipedia maakt het zich gemakkelijk. Daar wordt gemeld dat 'Heracleum nepalense is common in Sikkim and Darjeeling district of India'. Dat is onvolledige informatie, want in de Flora of China uit 2005 wordt gemeld dat deze plant wordt aangetroffen in Bhutan, North and West of Yunnan (China), North East India, Sikkim, Myanmar (Birma) en Nepal. In die landen groeit hij in bossen, bosschages, grassige hellingen en langs wegen. Het liefst doet hij dat op hoogtes tussen de 2,000 en 4,000 meter boven zeeniveau.
De Nepalese berenklauw is van een behoorlijk formaat, want hij kan een hoogte van wel twee meter bereiken. Hij is in het bezit van witte bloemen in een wat afwijkende parapluvorm. In mei begint de bloei, terwijl de vruchten vanaf augustus beginnen te rijpen.
De zaden hebben kleine vleugeltjes en, wanneer ze gekneusd worden, komt er een sterke geur van komijn vrij. In diens thuislanden worden deze geurige zaden met tomaten vermalen tot een pasta. Die wordt als fris bijgerecht gegeten bij gekookte groenten.
In de plaatselijke volksgeneeskunst wordt ook gedacht dat de zaden zouden kunnen helpen bij diverse maagproblemen. Van de wortels van de Nepalese berenklauw wordt gezegd dat ze de klachten van hoofdpijn, lepra en neurologische stoornissen kunnen verminderen en bovendien bloedstelpend zijn[1]. De vruchtjes wordt toegepast als tafelzuur, als middel tegen typhus, misselijkheid en overgeven[2].
Met zoveel positieve verhalen zou je bijna vergeten dat hij net zo gevaarlijk is als zijn familieleden. Bijna, maar niet helemaal.
[1] Wangchuk et al: Medicinal plants of Dagala region in Bhutan: their diversity, distribution, uses and economic potential in Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine - 2016
[2] Chhetri et al: Antidiabetic plants used by Sikkim and Darjeeling Himalayan tribes, India in Journal of Ethnopharmacology - 2005
Geen opmerkingen:
Een reactie posten